به نقل از «مشرق»

چالش فیلم با پلیس و پلیس با فیلم

تاریخ انتشار: ۲۳ مهر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۴۶۸۰۷۷

هم پلیس متقاضی است که حتی از جرایم امنیتی هم فیلم بسازد و طبعا بار نمایش چهره‌ای از نیروهای اطلاعاتی را هم به دوش بکشد و هم فیلمسازان، مایلند نزدیک به این حوزه پرجذبه بمانند.

به گزارش مشرق، گونه پلیسی از آن دست گونه‌هایی است که با تمام زیرگونه‌هایش، قربانی فاصله گرفتن ساختار فیلمسازی کشور از جریان فیلم‌های عامه‌پسند شده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند! گونه‌ای که با آمیختن عناصر متعلق به گونه‌های اکشن، ماجراجویی، کارآگاهی، خبرنگاری و مانند آنها، ظرفیت بالایی دارد تا بدون آسیب یا با کمترین مساله، به توده تماشاگران و خصوصا طیف‌های خاصی چون نوجوانان نزدیک شود، اما ما همان قدر که سال‌ها در تولیدات سینمایی از این ژانر محروم بوده‌ایم، تلویزیون به اقتضای ارتباط گرفتن با مخاطب عام، تلاش کرده از آن غافل نشود، اما این مسیر هم با فراز و نشیب‌هایی همراه بوده است. بیشتر بخوانید: تارانتینو: مشغول نوشتن کتابم هستم فیلم «سرقت بزرگ» به همه تاریخ سینمای جهان ثابت کرد فیلم پلیسی، پیشکسوت همه گونه‌های سینمایی است و اگر رمان‌ها و ادبیات پلیسی بعد از قرن هجدهم را هم اضافه کنیم، بی‌تردید به عمق ریشه‌ها و در نتیجه اهمیت این گونه در فرهنگ عامه اعتراف خواهیم کرد. این که عمر فیلم پلیسی به اندازه عمر سینماست، البته این نتیجه را هم دارد که انبوهی از تجربه‌های بزرگ و موفق در حوزه روایت داستانی و پرداخت سینمایی این گونه، به‌خصوص در صنعت‌های بزرگی چون هالیوود اتفاق افتاده و طبعا کار را برای رقبای بومی و محلی سخت‌تر کرده است. بنابراین حتی اگر می‌توانستیم بگوییم در طول چهار دهه، تعداد زیادی فیلم پلیسی ساخته‌ایم باز هم این ادعا برایمان دشوار بود که درصد قابل توجهی از آنها موفق بوده‌اند و این موفقیت‌ها، اتفاقی بوده یا بر اساس شناخت و مطالعه، قدرت جریان‌سازی پیدا کرده‌اند.
  شروع ناجی هنر
از اواخر دهه 60، یعنی بیش از یک دهه قبل‌تر از آن که «ناجی هنر» تشکیل شود، تلویزیون سراغ سریال‌های سینمایی رفت و شاید این را هم مرهون دو عامل باشد: اول، همت محسن شاه‌محمدی و علاقه‌اش به ساخت سریال‌های پلیسی که با «هشدارهای پلیس» در سال 67 شروع شد؛ دوم، ظرفیت‌های سازگار گونه پلیسی با محدودیت‌های تولیداتی صداوسیمای جمهوری اسلامی که در دهه اول پس از انقلاب بنابه دلایل مختلف وجود داشت. با این حال اگر بحث قدرت هنری و جذب مخاطب هم برای فیلمسازان آن دوره مطرح نبود، لااقل مساله پیشگیری و اطلاع‌رسانی در آسیب‌های اجتماعی که مطرح بود! بر این اساس نیروی انتظامی با همکاری صداوسیما اقدام به تولید سریال‌هایی از این دست کرد تا این که نمونه‌های موفق‌تر «آینه عبرت» محصول 68، «مزد ترس» محصول 71 و «کارآگاه علوی» و «سرنخ» در سال‌های میانی دهه 70، خاطرات خوشی از سریال‌های پلیسی را در ذهن مردم شکل دهند. 
آینه عبرت اولین سریال پلیسی
 «آینه عبرت» به عنوان یکی از پیشگامان ژانر پلیسی در تلویزیون ایران، روایتی مبتنی بر کنش و اتفاق داشت درحالی که آثار موفق بعدی، شخصیت‌محور بودند و از الگوی کارآگاهانی چون شرلوک هلمز، پوآرو و خانم مارپل تبعیت می‌کردند. با این همه هر دو مورد توجه مخاطبان قرار گرفتند، اما نویسندگان و کارگردانان، الگوی اول را تقریبا کنار گذاشتند یا در نهایت آن را به خدمت الگوی شخصیت‌محور درآوردند و تا همین امروز، دیگر از مینی‌سری‌های موفقی که درباره معضلات خرد اجتماعی، آگاهی‌بخش باشند و مردم را نسبت به نقش پلیس در این معضلات و جرایم خرد، آگاه کنند، خبری نیست.
حرکت به سمت زیرژانر کارآگاهی، البته دلایل لجستیک دیگری هم داشت. نه سینما و نه تلویزیون ایران، توان مالی و ابزاری تولید اکشن‌های پلیسی را نداشته‌اند، درحالی که همیشه مخاطب خود را به رقیب جذابی مثل «هشدار برای کبری 11» عادت داده‌اند. همان طور که در فیلم‌های پلیسی فرانسوی هم، شاهد یک گروه نسبتا پرتعدادیم که همیشه با هم تعامل و گفت‌وگو دارند، یکی از آنها قدکوتاه است و بار کمدی را به دوش می‌کشد، دیگری زن است و قدرت فکری و مدیریتی را به نمایش می‌گذارد و یک بازوی عملیاتی پرتوان مرد برای نمایش بخش‌های اکشن تیراندازی هم دارد. بنابراین پلیس هر سرزمین، مهم‌ترین و بهترین ماده خام در فیلم‌های پلیسی است.
این ماده خام در سه دهه تولید فیلم‌ها و سریال‌های پلیسی در کشور ما، از یک سو بسیار منعطف و پر از تغییر و تحول بوده است. از سوی دیگر، اصل باورپذیری در فیلم‌ها به‌خصوص در گونه‌هایی که برای اثرگذاری بر گروه‌های اجتماعی مختلف تولید می‌شوند و قهرمان‌های آنها از مشاغل شناخته‌شده و پرمراجعی چون پلیس‌ها، وکلا و قاضی‌ها هستند، اقتضا می‌کند که همواره نزدیک به منبع واقعی خود باقی بمانند. روشن است که ورز دادن و کلنجار رفتن با این دو عامل برای فیلمسازان تا چه اندازه می‌توانسته در طول این سال‌ها دشوار بوده باشد. فیلم‌های پلیسی هم باید به تغییرات گسترده نیروی انتظامی به‌ویژه در برخی دوره‌ها مانند دهه 80 وفادار می‌ماندند و هم از ظرفیت‌های جدید خلق‌شده برای روایت داستان و آشنا کردن مردم با پلیس بهره می‌بردند. 
زن‌ها وارد می‌شوند
اولین نتیجه این تغییرات وارد شدن شخصیت پلیس زن به سریال‌ها بود که سد آن را «خواب و بیدار» مهدی‌فخیم‌زاده همزمان با ورود و استخدام گسترده زنان در نیروی انتظامی در ابتدای دهه 80 رقم زد. قاعده‌ای که از آن روز تاکنون در سریال‌های پلیسی پایدار مانده و البته نقش زنان از حضور در عملیات‌ها که به واسطه وجوه تخیلی به فیلم‌ها اضافه شده بود و شاید مخاطب پس از یک بار تجربه کردن جذابیت آن، به میزان واقعیت داشتنش بیشتر فکر می‌کرد. 
دومین نتیجه که خیلی زودتر از اینها می‌باید اتفاق می‌افتاد، توجه به حوزه‌های متنوع‌تر جرایم در سریال‌هاست. ناجی هنر از سال 79 تشکیل شد، اما نزدیک به یک دهه تلاش کرد به اصالت داشتن وظیفه اجتماعی نیروی انتظامی در جامعه وفادار بماند. دهه 90، انگار زمان شروع این تعامل‌ها و نه لزوما به نتیجه رسیدن‌شان است. حالا هم پلیس متقاضی است که حتی از جرایم امنیتی هم فیلم بسازد و طبعا بار نمایش چهره‌ای از نیروهای اطلاعاتی را هم به دوش بکشد و هم فیلمسازان، مایلند نزدیک به این حوزه پرجذبه بمانند. سریال‌هایی چون «ترور خاموش» را در سوژه‌پردازی می‌توان محصول این تغییرات دانست. منبع: جام جم آنلاین

منبع: مشرق

کلیدواژه: بازار سکه و ارز اربعین تحولات عراق تحولات یمن مارپل صداوسیما ترور خاموش کارآگاه علوی شرلوک هلمز صدا و سیمای جمهوری اسلامی صداوسیمای جمهوری اسلامی ناجی هنر مزد ترس محسن شاه محمدی فیلم سرقت بزرگ سرنخ تلویزیون ایران

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mashreghnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مشرق» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۴۶۸۰۷۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

پردازش انسان‌گونه داده‌ها با استارت‌آپ «هوش فضایی»

به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا به نقل از رویترز، منابع آگاه اعلام کردند که دانشمند برجسته کامپیوتر فی-فی لی در حال ساخت استارت آپی است که از پردازش انسان مانند داده‌های بصری استفاده می‌کند تا هوش مصنوعی (AI) را قادر به استدلال پیشرفته کند.

لی، که در زمینه هوش مصنوعی از پیشگامان به حساب می‌آید، برای سرمایه گذاری اولیه این شرکت پول جمع آوری کرده است. به گفته دو منبع دیگر، سرمایه گذاران شامل شرکت سرمایه گذاری سیلیکون ولی، اندریسن هوروویتز و رادیکال ونچرس، یک شرکت کانادایی است که او سال گذشته به عنوان شریک علمی به آن ملحق شد.

لی به طور گسترده به عنوان مادرخوانده هوش مصنوعی شناخته می‌شود، عنوانی که از نام پدرخوانده گرفته شده است و اغلب برای اشاره به سه محققی استفاده می‌شود که جایزه برتر دنیای محاسبات، یعنی جایزه تورینگ، را در سال ۲۰۱۸ به خاطر پیشرفت‌های خود در فناوری هوش مصنوعی دریافت کردند.

در توصیف این استارتاپ، یک منبع به گفت‌وگویی اشاره کرد که لی ماه گذشته در کنفرانس «تِد» (TED) در ونکوور ارائه داده بود. در این گفت‌وگو، او اشاره کرد که پیشرفت‌های اخیر در تحقیقات شامل الگوریتم‌هایی است که می‌توانند به‌طور معقولی پیش‌بینی کنند که تصاویر و متن در محیط‌های سه‌بعدی چگونه خواهند بود و بر اساس این پیش‌بینی‌ها عمل کنند. این الگوریتم‌ها از یک مفهوم به نام هوش فضایی استفاده می‌کنند.

برای نشان دادن این ایده، او تصویری از گربه‌ای را نشان داد که پنجه اش را دراز کرده بود و یک لیوان را به سمت لبه میز هل می‌داد. به گفته او، مغز انسان در کسری از ثانیه می‌تواند هندسه این لیوان، مکان آن در فضای سه بعدی، رابطه آن با میز، گربه و هر چیز دیگری را ارزیابی کند، سپس پیش بینی کند که چه اتفاقی می‌افتد و برای جلوگیری از آن اقدام کند.

لی گفت: طبیعت این چرخه با فضیلت را از دیدن و انجام دادن ایجاد کرده است که توسط هوش فضایی نیرو می‌گیرد.

او اضافه کرد که آزمایشگاه خودش در دانشگاه استنفورد سعی می‌کرد به رایانه‌ها چگونگی عمل در دنیای سه بعدی را بیاموزد. به عنوان مثال با استفاده از یک مدل زبان بزرگ به یک بازوی رباتیک وظایفی مانند باز کردن در و تهیه یک ساندویچ را در پاسخ به دستورات شفاهی بیاموزد.

لی با توسعه مجموعه داده تصویری بزرگ به نام «ایمیج نت» (ImageNet)، شناخته شده است که به ورود نسلی از فناوری‌های بینایی ماشین کمک کرد که برای نخستین باربه‌طور قابل اعتمادی قادر به شناسایی اشیاء بودند.

لی با ورود به دنیای استارت‌آپ‌ها، به مسابقه‌ای در میان پرطرفدارترین شرکت‌های هوش مصنوعی ملحق می‌شود تا الگوریتم‌های خود را به منظور غلبه بر محدودیت‌های فناوری‌های کنونی مانند مدل‌های زبان بزرگ، را که در میان پاسخ‌های انسان‌نمایی خیره‌کننده، گاهی به‌طور بی‌معنی ادعا‌های نادرستی مطرح می‌کنند، برطرف کند. بسیاری معتقدند که این توانایی استدلال باید قبل از رسیدن مدل‌های هوش مصنوعی به هوش عمومی مصنوعی یا (AGI)، به عنوان آستانه‌ای که سیستم می‌تواند بیشتر و یا بهتر از انسان وظایف را انجام دهد، ایجاد شود.

بعضی پژوهشگران معتقدند که با ساخت نسخه‌های بزرگ‌تر و پیچیده‌تری از مدل‌های کنونی، می‌توانند استدلال را بهبود بخشند، در حالی که دیگران معتقدند که مسیر پیشرفت شامل استفاده از مدل‌های جدید جهانی است که می‌توانند اطلاعات تصویری از محیط فیزیکی اطراف خود را جذب کرده و منطق را توسعه دهند، به‌طوری که نحوه یادگیری کودکان را تکرار کنند.

انتهای پیام/